ప్రస్తుతం తెలుగు సినీ పరిశ్రమ కాపీ కథల ఆరోపణలు, సవాళ్లు, ప్రతి సవాళ్లతో వేడెక్కిపోతోంది. నిజానిజాలు రేపు న్యాయ స్థానంలో తేలవచ్చు. ఆ సంగతి పక్కన పెడితే – ప్రపంచ వ్యాప్తం గా సినిమా థియేటర్స్ ని దాటి ఓటీటీ ప్లాటుఫార్మ్స్ బాట పట్టాయి. హాలీవుడ్ లో ఒక్క రైటర్స్ కి మాత్రమే రాయల్టీ వస్తుంది. లిటరరీ ఏజెంట్ ద్వారా స్టూడియోని సంప్రదించినప్పుడు కథ వినే వ్యక్తి ఆ కథ బయట లీక్ చేయనని లెటర్ రాసి ఇవ్వాలి. ఒకవేళ లీక్ అయితే ఆ వ్యక్తి కూడా నేరస్తుడు అవుతాడు. ఆర్ట్ బుచ్వాల్డ అనే ప్రముఖ కాలమిస్ట్ రాసిన ఐడియాని హీరో ఎడ్డీ మర్ఫి కాపీ కొట్టి ‘కమింగ్ టు అమెరికా’ అనే సినిమా తీస్తే ఆ రచయిత కోర్టులో కేసు వేశాడు.
పారామౌంట్ పిక్చర్స్ కొన్ని లక్షల డాలర్లు జరిమానాగా కట్టకతప్పలేదు. ఇదొక చిన్న ఉదాహరణ. రైటర్ కి చాలా హక్కులు ఉన్నాయి కాబట్టి కాపీరైట్స్ విషయం లో చాలా జాగ్రత్తగా ఉంటాయి హాలీవుడ్ నిర్మాణ సంస్థలు. బాలీవుడ్ లో కూడా ఇంటలెక్చువల్ రైట్స్ ప్రొటెక్షన్ సంస్థలు ఉన్నాయి. అయితే భారతీయ సినిమా రంగం అధిక శాతం హీరోల డామినేషన్ తో నడుస్తుంటుంది. హీరోకి నచ్చిందే కథ, మెచ్చినవాడే డైరెక్టర్.. తీసిందే సినిమా .. ఇప్పుడు డిజిటల్ విప్లవం అనే అంశంలోకి వద్దాం. డిజిటల్ ప్లాటుఫార్మ్స్ ఎక్కువ శాతం విదేశాలకు చెందినవే. వారు కాపీ స్క్రిప్ట్స్ విషయంలో చాలా కఠినంగా ఉంటారు.
నెట్ ఫ్లిక్ నే తీసుకుందాం. వాళ్ళకి కథ సబ్మిట్ చేయాలంటే రైటర్, ప్రొడక్షన్ హౌస్ తో పాటు న్యాయ సలహాదారు కూడా ఉండాలి. ఇంకా చెప్పాలంటే ఆ లీగల్ అడ్వయిజర్ ఓకే చేస్తేనే స్క్రిప్ట్ నెక్స్ట్ లెవెల్ ఫిల్టర్ కి వెళ్తుంది. ఎక్కడ చిన్నపాటి తేడా వచ్చినా సబ్మిట్ చేసిన వాళ్ళతోనే ఫైన్ కట్టిస్తోంది. అమెజాన్ ప్రైమ్ కూడా విదేశీ సంస్థే. ఆ మధ్య తమిళంలో శివ కార్తికేయన్ నటించిన ‘ హీరో ‘ కొనుగోలు చేసింది. స్ట్రీమింగ్ మొదలయ్యాక ఆ కథ తనదని ఓ రచయిత కోర్ట్ కి ఎక్కాడు. వెంటనే అమెజాన్ ప్రైమ్ ఆ సినిమాని స్ట్రీమింగ్ నుంచి తొలగించింది. డబ్బులు ఫైన్ తో సహా వెనక్కి వసూలు చేసింది.
దేశీయ డిజిటల్ వేదికల్లో కాపీ సినిమాలు చెల్లుతాయని ఆశపడితే అక్కడ కొన్ని చిక్కులు ఉన్నాయి. మన తెలుగులో చాలా మంది దర్శక నిర్మాతలు బిట్లు బిట్లుగా హాలీవుడ్ సినిమాల్లోని డైలాగ్స్, సీన్స్, యాక్షన్ పార్ట్ కాపీ కొడుతుంటారు. మనం ఇక్కడ లేపేస్తే అక్కడ వాళ్ళకి ఏం తెలుస్తుందని ధీమా. అయితే హాలీవుడ్ ఇండియన్ సినిమాల మీద కన్నేసి ఉంచింది. ఆ మధ్య హిందీలో మన తెలుగు ‘ వర్షం ‘ ఆధారంగా ‘బాఘీ’ తీసిన సంగతి తెలిసిందే. ఆ సినిమాలో ఒక యాక్షన్ పార్ట్ ఓ హాలీవుడ్ సినిమా నుంచి కాపీ కొట్టారు. ఆ సంస్థ ముంబయి కోర్టులో కేసు వేసింది. కేవలం7-8 నిమిషాల సీన్ కి 22 కోట్ల రూపాయిల జరిమానా కట్టాల్సి వచ్చింది.
కొన్నేళ్ల క్రితం కొరియన్ సినిమాలను తెలుగులో ఎడాపెడా కాపీ కొట్టేవారు. దాంతో కొరియన్ సినిమా రంగం తెలుగులో ఓ నిర్మాతని తమ ప్రతినిధి గా నియమించింది. కాపీ కొడితే కేసులు వేయడం మొదలు పెట్టారు. దాంతో కొరియన్ సినిమాల రైట్స్ కొని తెలుగులో ఆఫిషియల్ రీమేక్ చేస్తున్నారు. కొన్నిసార్లు ఒరిజినల్ నిర్మాతకు పార్టనర్ షిప్ ఇవ్వడం కూడా మొదలు పెట్టారు. ఉదాహరణకు ఓ బేబీ సినిమా ఆ కోవలోకే వస్తుంది. హాలీవుడ్ స్టూడియోస్ కూడా తమ సినిమాలు కాపీ కొట్టి తీస్తే ఊరుకోవడం లేదు.
ఎవరైనా సమాచారం అందిస్తే ఇండియాలో కేసులు వేస్తుంది. విదేశీ కోర్టుల్లో వేస్తే వాళ్ళని వాళ్ళు అమ్ముకున్నా ఫైన్ కట్ట లేరు. ఇన్ఫర్మేషన్ ఇచ్చిన వారికి మంచి ప్రైజ్ అమౌంట్ కూడా ఇస్తున్నారు. ఇలాంటి గడ్డు పరిస్థితుల్లో మన భారతీయ రచయితల్లో, దర్శకుల్లో కాపీ క్యాట్స్ సొంత బుర్ర అయినా వాడాలి లేదా ఇంటికైనా వెళ్ళిపోవాలి. సో… కాపీరాయుళ్లూ జరభద్రం సుమా.